"Jedyna" Kiera Cass #recenzja

TYTUŁ: „Jedyna”

AUTOR: Kiera Cass

SERIA: Selekcja (tom 3)

WYDAWNICTWO: Jaguar

ILOŚĆ STRON: 320

MOJA OCENA: 3/10

Często mnie zastanawia, jak to się dzieje, że naprawdę słabe książki stają się tak popularne. Fenomenu serii "Selekcja" nigdy nie zrozumiem. 

Zmusiłam się do przeczytania tej książki. Od razu uprzedzam - nie będzie miło. 

Myślę, że dużo osób wie coś o tej serii. Jednak nie chciałabym niczego zaspoilerować, jeśli komuś ta seria jest nieznana i, nawet po tej recenzji, chciałby się z nią zapoznać. Dlatego dodaję poniżej krótki opis pierwszej części tego cyklu ze strony wydawnictwa Jaguar.

"Dla trzydziestu pięciu dziewcząt Eliminacje są szansą ich życia. To dzięki nim mają szansę uciec z ponurej rzeczywistości. Ze świata, w którym panują kastowe podziały, wprost do pałacu, w którym będą spełniane ich życzenia. Z miejsca, gdzie głód i choroby są na porządku dziennym, do krainy jedwabi i klejnotów. Celem Eliminacji jest wyłonienie żony dla czarującego i przystojnego księcia Maxona.

Każda dziewczyna marzy o tym, by zostać Wybraną. Każda poza Ami Singer.

Dla Ami Eliminacje to koszmar. Oznaczają konieczność rozstania z Aspenem – jej sekretną miłością i opuszczenie domu. A wszystko tylko po to, by wziąć udział w morderczym wyścigu o koronę, której wcale nie pragnie.

Jednak gdy spotyka Maxona, który naprawdę przypomina księcia z bajki, Ami zaczyna zadawać sobie pytanie, czy naprawdę chce za wszelką cenę opuścić pałac. Być może życie o jakim marzyła wcale nie jest lepsze niż to, którego nawet nie chciała sobie wyobrazić…"

Zauważyłam, że niestety często dodaję tutaj niezbyt pochlebne opinie na temat książek. Mam nadzieję, że w bliskiej przyszłości to się zmieni, ale wracając do Jedynej...

America Singer jest najgorszą bohaterką w całej historii i czytanie z jej perspektywy to czysta męka. Człowiek tylko marzy o tym, żeby nią potrząsnąć i powiedzieć "zdecyduj się na coś kobieto!".

Problemy? 

W tej książce nie ma prawdziwych problemów. 

Są za to takie, które wszystkie z łatwością mogłyby zostać rozwiązane, gdyby pierwsza książka została wydłużona o te 50 stron (nie byłoby niepotrzebnej trylogii), a przede wszystkim gdyby bohaterowie ze sobą szczerze porozmawiali. 

To wszystko. 

I zamiast nudnej i bezsensownej trylogii mielibyśmy dość przyjemny standalone o całkiem ciekawym zamyśle, ale wciąż niezbyt głęboki.

Te ataki południowców? Jaki to miało sens, ktoś mi powie?

Postać króla...Co on miał z systemu klasowego? Jakim cudem zaszkodziłoby mu zniesienie go? 

To chyba najbardziej mnie denerwowało w tej książce, bo jego zachowanie było całkowicie bezpodstawne i czuję jakby Kiera Cass chciała zrobić z niego złą postać, ale nie wyszło jej to ani trochę, bo nie miała dobrego powodu jego "niegodziwości".

*SPOILER*

Trójkąt miłosny....tak nagle, kompletnie bez przyczyny America całkowicie zapomniała o Aspenie, stwierdziła, że nic do niego nie czuje i była na śmierć zakochana w Maxonie. A Aspen nie miał nic przeciwko, bo sam był zakochany w innej. 

Nie, nie, nie. 

Ja takiego czegoś nie kupuję.

*KONIEC SPOILERÓW*

Wydarzenia w tej książce także były pozbawione sensu. Coś się działo, ale nie miało to żadnego znaczenia i na następnej stronie już całkowicie o tym zapominano.

Może gdybym była młodsza. 

Może gdybym miała te 12 lat. Może wtedy ta trylogia by mi się spodobała. Myślę, że wtedy mogłaby być to dla mnie dość przyjemna historia. 

Ale teraz w wieku 19 lat potrzebuję głębokiej literatury, która ma jakieś znaczenie, w której wydarzenia rozgrywają się nie bez przyczyny, a autor od samego początku ma zamysł na książkę i pracuje nad nią nawet 5 lat, żeby wyszła naprawdę dobra.

Polecam więc "Rywalki" młodszym czytelnikom, bo nie jest to wymagająca seria, nie trzeba się przy niej skupić, żeby pojąć w całości. Nie wniesie żadnych wartości do waszego życia, nie wyniesiecie z niej żadnych lekcji, ale zapewni wam rozrywkę na średnim poziomie.

TU MNIE MOŻNA ZNALEŹĆ:
Facebook: Czytanie z księżycem
Instagram: @moonybookishcorner

Co myślicie o tym, żeby odrobinę zmienić wygląd bloga? :)